Drie maandagen ben ik op cursus geweest.
In mijn eentje naar Badhoevedorp.
Dat is best ver vanaf waar ik woon.
Normaal gesproken, zonder files, een goed uur rijden.

Nu ben ik iemand van het meerijden en houd niet van snelweg rijden.
En met de trein…was het niet eenvoudig om daar te komen.

Dus…
Dan heb je een keuze.
Want die heb je altijd.

Dan kies ik toch voor de auto.
Want ik zit dan liever in mijn eigen ruimte, zonder al die drukte van krioelende mensen om me heen.

En wat was het ook op de snelweg druk!
Vijf banen en dan nog file!
Best knap.

Op de cursus heb je nieuwe mensen.
Ik weet niet waar ik moet zijn en niemand ken je.
Een groot beveiligd terrein.

Oké…
Ik denk niets…
Dat is beter.
Ik handel.

Dit is ook een van de redenen waarom ik liever alleen ga dan met een collega.
Wanneer ik met een andere collega ga, heb ik de neiging om in zijn of haar schaduw te staan.
Want…dat vind ik gewoon makkelijker.
Maar dat haalt mijn eigenwaarde naar beneden.

Dus…
Ik ga alleen.

Dat is voor mij ook gelijk een stukje uitdaging.
Om op mezelf te vertrouwen.

Tijdens het kennismaken praat ik als een waterval.
Ik kan heel stil worden als ik, blijkbaar, onzeker wordt door een zelfverzekerd iemand.

Maar ik kan mezelf elke keer hervatten.

Na zo’n dag ben ik leeg.
Ik heb dan veel gegeven.
Want nieuwe mensen in een nieuwe omgeving kosten energie.
En dan moet je ook nog opletten.
Want je zit in de les.

Ik ben blij dat ik naar huis mag met mijn eigen auto.
In mijn eigen ruimte.
My space.