Hoofdpijn is een van die pijnen die ik echt niet kan hebben.
En deze week zit hij er elke dag.
Als een stekelige donkere duikboot zit hij in mijn hoofd.
En hij heeft een anker uitgegooid naar mijn nek.

~Waarschijnlijk was hij bang dat hij uit mijn hoofd dreef~

Om hoofdpijn kan ik niet heen.
Hij is er…
En is irritant.

Helaas helpt een pijnstiller niet om de ketting van het anker op te lossen.
In de nek zit de bron en knelt mijn functioneren af.
Krampachtige houdingen in combinatie met het warme weer zal het zijn geweest.

Het lastigste eraan is dat ik dan niet veel kan hebben.
En wordt er vaak misselijk van.

Geluiden van buiten worden harder.
Gelach en vragen kan ik niet hebben.

Het past er gewoon niet meer bij.

Die duikboot is te groot en die stekels doen pijn.
En dat anker ligt zwaar om mijn nek.

Maar ja…
De wereld draait natuurlijk gewoon door.

Als de dag eindigt begint er een nieuwe dag.
En ik weet dat de duikboot ook weer weggaat.

Schouders naar beneden is ontspannen.
Het anker hangt dan niet meer om mijn nek.
Zo hoop ik dat hij inderdaad,
snel uit mijn hoofd drijft.