Als ik naar de natuur kijk, lijkt het al zomer.
Maar het is nog voorjaar.
Ook al zitten we al laat in de tijd.

Mijn lichaam vindt het ook voorjaar.
Maar dan niet met alle nieuwe energie.

Was dat maar waar.
Het lijkt wel voorjaarsvermoeidheid.

~Alsikweetwatdatistenminste~

Deze week wil ik van alles.
Alleen heb ik de tijd niet.

Werken, afspraken als ik vrij ben, huishouden.
En de tuin vraagt ook zijn aandacht.

Kan een dag niet 48 uur bevatten?

Nee, natuurlijk niet.
Zelfs die zou ik volproppen.

Kijk.
Eigenlijk zeg ik het al.

Het is echt geen voorjaarsvermoeidheid ofzo.
Maar het is omdat ik alles wil.
En doseren is lastig.

Maar vandaag lukte het.

Wat gedaan, rust.
Weer wat doen, rust.

Nu nog het geduld om dat vol te houden.
Maar daar heeft mijn lichaam wat op gevonden.

Want als je veel te veel van jezelf gaat vergen, gaat je lichaam je waarschuwen.
Niet leuk, maar nodig als je niet wil luisteren.

Dus…

Meer lief zijn.
Voor jezelf.

Toegeven.
Aan dat wat is.