Na een lange voorbereiding.
Zowel geestelijk als lichamelijk en met alle praktische zaken
die even bekeken moesten worden.
Het was zover…

We gaan naar Engeland.

Sinds twaalf jaar zonder de kinderen op vakantie.
Dat is even raar.
Maar dit was ook geen gewone vakantie.

Het was voor mij een wens om in deze vijf daagse vakantie, alles te zien wat ik mooi vond.
En dat is grotendeels gelukt (want ik wilde heel veel).
Dat is best wel een prestatie als je mij zou kennen.

Ik vond vroeger vakantie niet leuk.
Heimwee, angst, onbekend…en alles wat daarbij komt kijken.
Gelukkig beperkt zich dat nu nog alleen vooraf.
En onbewust.

Een tal van klachten voordat de reis begon.
Spanningsklachten.

Eenmaal in de auto om vier uur ’s nachts was het zover.
Bij de oversteek bij de haven aangekomen moeten we lang wachten.
Op de boot is het druk en het is de eerste keer op een boot.

We deinzen op het water…
Ik voel me vrij en voel dat de tranen van ontlading willen komen.
Ja.
Nu ga ik echt.
Mijn avontuur!

En zo voelt het…alle dagen.

Ik kan niet anders zeggen, maar wat heeft Engeland magische plekjes.
Ik heb ze gezien en gevoeld.
Ik wil niet weg, maar tijd tikt verder.

Het heeft mij geraakt en ik heb het geproefd.
Die magische plekjes smaken naar meer.