Ze was mijn laatste trouwe viervoeter in huis.
Mijn lieverd die er altijd was.
Altijd even lief.
En nu…
Niet meer.

Gisteren hebben wij onze lieve hond moeten laten inslapen.
Ze was op.
Kon niet meer.

Ze was een mooie zwarte labrador.
~Kira~
Ze heeft een super mooie leeftijd mogen bereiken van 14 jaar en vijf maanden.

Maar toch, doet het pijn.
Zoveel pijn.
Ze was, samen met haar broer, bij alles.
Vanaf het begin tot nu en alles daar tussen.
En dat is een hoop in 14 jaar.

Haar grote broer is 1,5 jaar geleden overleden.
Samen waren ze een heerlijk stel, precies zoals labradors zijn.

Maar nu…
Is het stil.
Maar niet in mij.

Ik haat de stilte in mijn huis.
Het is een stilte die mij herinnert aan de pijn en het gemis.
Aan de liefde die je voelt en niet meer kan vasthouden.

Ik vind het verschrikkelijk.
Ik vind tijd cru…hij walst maar verder en gaat maar door.

Mijn verstand weet dat het niet anders kon.
Aan alles komt een einde.
Ook aan mooie tijden.
Het zijn herinneringen geworden.
Maar voor nu…
Doet het pijn.

hvj