Zaterdagavond.
We hebben een feestje.
Een 25 jaar huwelijksjubileum.

Mijn dochtertje zegt…dat kan toch niet?
Om acht uur is het donker.
Alsof de dag eindigt als het donker wordt.

Een heerlijke kijk op het leven door de ogen van een kind.

En in haar ogen klopt het natuurlijk.
Als zij naar bed gaat, is het immers donker.
En zo eindigt voor haar de dag.

Maar wij weten dat er een andere “dag” begint zodra het in het, zeker in het weekend, donker wordt.

Een belevenis voor kinderen.

In de auto zijn ze stil, kijkend naar de avond lucht die donker kleurt.
Als we aankomen is het donker en mensen zijn op pad.
We gaan de feestzaal binnen.

Van het donker in de auto naar de stille buitenlucht.
En dan in een keer sta je in een zaal vol disco licht en harde muziek.

Ik krimp ineen maar probeer het als normaal te aanvaarden.

Kinderen verbloemen vaak niets.
Ze laten het merken als ze iets niet leuk vinden en het maakt niets uit waar je bent of wie dat hoort.

De muziek is hard en mijn kinderen staan met de vingers in de oren.

En eigenlijk…hebben ze gelijk.

De muziek staat zo hard dat je moet schreeuwen in iemands oor.
De lichten dansen alle kanten op en ik ben blij dat ik zit.

~Waarschijnlijk heeft de DJ een gehoorbeschadiging~

De dansvloer is geopend en mensen dansen en dansen.
Wanneer je er tussen staat, gaat het goed.
Maar als je er doorheen loopt, voel je alle energieën tegen je aan botsen.
Alsof je niet in 1 rechte lijn kan lopen.
Maar dan niet van de drank.

Met zoveel prikkels heb je geen contact met jezelf.
Je omgeving vraagt constant je aandacht, maar je kan je nergens op focussen.
Om hier doorheen te komen, vraagt een tactiek die je je eigen moet maken.

Ik kan me blenden in de groep. Mijn groep is mijn gezin en de leuke familieleden.
De mooie muziek zonder het harde geluid.
Het is een soort orb en ik zit er middenin.

Ik sluit me af voor de rest.

De tijd is gekomen om te gaan.
We verlaten de warme en drukke zaal.
En ik mijn orb.

Buiten is het donker.
Stil.
Een briesje gaat langs me heen.
Subtiel en zacht.

Ja…

Als ik moest kiezen wist ik het wel.
Die drukte kan dan wel gezellig zijn.
Maar hier in de stilte heb ik contact met mezelf en alles om me heen.