Het weekend is bijna om.
Altijd veel te snel.
Gisteren een volle dag en daardoor ging hij te snel voorbij.

Het was een dag van boodschapje hier, boodschapje daar.
Een sport activiteit van zoon.
En toch voelde het als een relaxte dag.

Vandaag even op visite en het weekend is alweer voorbij.

Morgen is het maandag en dan wordt er vaak gevraagd;
“Hoe was je weekend”?

Op dat moment gebeurd er niets in mijn hoofd.
Althans…zo lijkt het.

Want, zoals ik het je nu kan vertellen, lijkt dat morgen in mijn hoofd opgegeten.
Het lijkt, alsof ik aan de overblijfselen in mijn hoofd, moet ontdekken wat ik in het weekend heb gedaan.

Alleen maar restjes.

Na lang nadenken weet ik wat te vertellen.
En meestal sla ik de helft over.

Je zou kunnen denken dat je dan in het hier en nu leeft.
En niet denk aan gisteren.

Ha!

Wist ik maar hoe ik dat moest doen.

Nee…dat is het niet.

In mijn hoofd zitten zoveel beelden, gebeurtenissen, oplossingen, mogelijke moeilijkheden die allemaal gehoord willen worden.
En ze hebben allemaal haast.

Ik ben blij als ik even niets meer weet.
Wat een zaligheid is dat zeg!
Geen zorgen, geen haast, geen stress om iets wat je toch niet in de hand hebt.

Misschien…
Vind iets in mij… mijn korte termijn geheugen lekker.
Op zondagavond ga ik namelijk vroeg naar bed.

Waarschijnlijk heeft ie dan genoeg tijd om al mijn gebeurtenissen op te eten 😉