Ziek zijn.
Ik denk dat niemand dat leuk vind.

Wat ik altijd als raar ervaar, omdat je niets kan als je echt ziek ben…
Dat je dan pas niet van je plek komt.
Alsof je lichaam je hebt getackeld en je kan niet meer overeind komen.

Je bed…of de bank is je beste vriend.
En dat dan de hele dag.

En in mijn geval dit keer…
Een hele week.

~Pfff~

Ziek zijn komt nooit uit.
En is ongelegen bezoek.

Ik kreeg vakantie.
En op mijn laatste werkdag voelde ik me niet lekker.
Ik liep de deur uit en wenste iedereen een fijne vakantie.
En de zelfde avond lag ik gevloerd.

Had ik te hard gewerkt?
Of gewoon vette pech?

Het maakte niet uit, ik was ziek.

De pech was, dat ik vakantie had en de rest van mijn gezin ook.

Na een week op bed/bank ging het eindelijk langzaam aan beter.
Herken je dan ook, wanneer je je iets beter voelt, denkt dat je de hele wereld aan kan?

Juist…

Dat had ik ook.
Teveel tijd gehad om te denken.
Teveel gelegen.
Ik zou er bijna doorlig plekken van hebben gekregen 😉

Dus hup.
Van de bank.

Grasmaaien :-0
En dan nog raar vinden dat je er kapot moe van wordt.

Tsja…
Beetje eigenwijs.
Beetje ongeduldig.

Gelukkig gingen we op vakantie.
Daar kon ik de rust goed vinden.
Genoten van de rust, met een goede gezondheid.
Van niets dat moet en in je eigen tempo.