Ik hoor vaak, jij ziet ook niets…
Nee dat klopt.

Wanneer ik in mijn auto rijd, let ik op de weg.
Niet naar de mensen die ik eventueel zou kennen.

Maar wat ze niet zien…

Is dat ik tegelijkertijd alles zie en niet iedereen.

Van de week zat ik in de auto bij mijn zus.
We hadden een dagje gewinkeld.
Het was een regenachtige dag, maar we hadden het lekker gezellig gehad.

Op de terug weg reden we op een weg met vier rijbanen.
Deze banen werden onderbroken door stoplichten.
Ze stonden op groen en hoeven niet te stoppen.

Er fladdert een merel (ja ik herken de soorten 🙂  ) op de rijbaan links voor ons.
En toen ging het snel.

Mijn zus was aan het praten.
En ik zag die vogel.

Aan de linkerkant reed een auto ons heel hard voorbij.
De vogel vloog niet weg.
De auto remde niet.
Hij reed dwars…gewoon…zomaar over hem heen.

…
Ik slaak een kreet van schrik.
Van onbegrip dat iemand zoiets kan doen.
Omdat ik het zielig vind voor zo’n diertje.

Mijn zus schrikt van mij en vraagt wat er is.
Ik leg uit wat er gebeurde, want zij zag dit niet.
Ze lacht en dacht dat er heel wat gebeurde.

De vogel heeft het overleefd.
Zijn redding was dat hij precies tussen de vier wielen kwam EN bleef zitten.
Pardoes zat ie met zijn veren in de war op de rijbaan.

Ik hoop dat ie wel zo slim was om hierna weg te vliegen.