Ik heb ooit iemand horen zeggen;
Wanneer je foto’s maakt en bekijkt, laat je het verleden niet los.
Zelf…was ik het daar niet mee eens, maar zei niets.

Mijn telefoon was kapot gevallen.
Hij is al vaker uit mijn handen gevallen.
Waarschijnlijk omdat ik meerdere dingen aan het doen was.

Maar nu… was het echt klaar.

Scherm kapot en hij deed niets meer.
Gelukkig had ik nog een oude mobiel liggen en daar de SIM ingezet.

Op mijn oude telefoon zitten een hele hoop oude foto’s.
Ik scroll er doorheen.

Wat een herinneringen!

Sommige foto momenten lijken als gisteren.
Terwijl ze echt lang geleden zijn.
Leuke en grappige momenten.
Dierbare momenten.
Mijlpalen.

In elke foto voel ik het moment waarop ik hem nam.
Hoe we toen waren.
Wat we deden.
Waar we waren.

De tijd gaat snel.
Zonder dat je het in de gaten hebt, sluipt hij zachtjes voorbij.

Voor mij is zo’n terugblik in het verleden een besef.
Een gevoel.

Maar ook…wat een reis ben ik aan het maken…

Dus ja…

Wat die ander zei klopte gedeeltelijk.
Wanneer ik foto’s bekijk, ga ik even terug in het verleden.
Ik voel, weet en ben weer helemaal in dat moment.
Maar ook hoe je daar nu tegen aan kijkt.

Of dat iets te maken heeft met niet willen loslaten?
Geen idee.

Maar de herinneringen die je oprakelt is weer een moment van besef.
Maak mooie herinneringen.