Dansen doe je met gevoel.
En als het echt goed voelt…

Met hart en ziel.

Van het weekend had mijn dochtertje een danswedstrijd. Een event werd het genoemd.

Het was haar allereerste wedstrijd en ze leek geen spanning te hebben.
Het was in een andere stad en het was groots opgezet.
In een grote zaal, waar ook musicals worden gehouden, moest ze “op de planken”.

De zaal was al snel gevuld met ouders, grootouders en anderen.
Al die mensen die in spanning wachten tot hun spruit op het podium mag.
Wat een decibel.

Maar dan…
Het begint.

Lichten dimmen en de spotlights gaan aan.

En de muziek ook.

Verkeerde plek gekozen.

Recht voor een speaker…

Gelukkig was de muziek mijn smaak en de optredens super mooi.
Elke 3 a 4 minuten was er een andere groep.
Uiteindelijk ook mijn dochter.

Wat deed ze het goed!
Gewoon…
Alsof het de normaalste zaak van de wereld was om op dat podium te staan.

Vanaf dat moment…
Smelt ik.

Ze doet het allemaal maar.

We zijn klaar en gaan naar huis.
Ze is moe van alle indrukken.
Al het geluid, alle mensen, de happening moet even een plekje krijgen.

Trots…

Het was druk en er was veel lawaai, ook al was het mooie muziek.
Ik ben trots  dat ze op haar 8 jarige leeftijd  daar gaat staan.
En gewoon plezier heeft!