Op mijn werk zijn ze alles aan het veranderen. Alles maar dan ook alles is en wordt anders. Ik heb alleen dezelfde collega’s nog.
En zelfs daar komt een verschuiving in.
Mensen moeten uit hun patroon, uit hun vastigheid. Alles wat al jaren hetzelfde en vertrouwd was, wordt in een woeste zee gestort.
Zo kan het voor veel mensen voelen, zeker als je er al jaren werkt.
Ze hadden het al gezegd…we ondergaan een grootse verandering, een reorganisatie.
Een draak werd losgelaten en sommige hebben hem van dichtbij meegemaakt.
De angst zat er bij velen in. Want wat zou er gebeuren?
Als er een draak zou rondcirkelen…heb je niets onder controle.
Je zou de paniek horen en voelen. Nobele ridders zouden de draak willen bestrijden. Maar een draak doet wat hij wilt.
En dat heeft hij gedaan.
Hij heeft alles platgebrand…
Hij heeft gedaan wat nodig was.
Want van alleen totale verwoesting, kan je iets totaal nieuws maken.
De wederopbouw is in volle gang.
Mensen worden zekerder. Alles krijgt vorm en hun nieuwe plekken zijn klaar.
Ik hou niet zo van verandering, maar hier kon ik niet omheen.
Het heeft mij geholpen om mezelf af te sluiten van alles wat de veranderingen inhield.
Niet mee te gaan in de gevoelens van anderen en concentreren op hoe ik het vind.
Ik heb alles op me af laten komen en meegevaren in de boot over de zee.
Hierdoor bleef ik uit de diepte en hield ik de draak op afstand.
Door deze afstand zag ik de draak en wat zijn bedoeling was. Hij was nodig om tot een nieuw iets te komen en het oude definitief achter ons te laten.
