Vislijnen en vangnetten…

Winkelen doe ik graag, als het maar niet te lang is.
Er komt veel op je af en bewuste en onbewuste signalen neem je waar.

Bij regenachtig weer kan je goed vissen.
Misschien dat een verkoper er ook zo over denkt op
een regenachtige dag…

Gisteren zijn we een dagje wezen shoppen in een grote stad.
Het was een regenachtige dag en we waren bewapend met
paraplu’s.

We kwamen als eerste in een TV winkel, mijn man voelt zich als
een vis in het water.
Hij vindt alles mooi en zou alles willen kopen.

Een goede verkoper zou geen goede verkoper zijn wanneer hij
dat niet zou opmerken…en gooit een “vislijntje” uit.
Mijn man knabbelt aan het aas en het gesprek is begonnen.

Gelukkig zijn er bankjes… net als bij een echte visvijver.

Na, voor mij een eindeloos gesprek, is mijn man uitgeknabbelt en
hapt niet in het aas. De verkoper haalt zijn vislijn in
en we bedanken hem voor zijn uitleg.

We lopen een vitamine winkel binnen. We zoeken een bepaalde
vitamine en mijn man vraagt aan de verkoopster of ze het hebben.
De verkoopster is duidelijk gecharmeerd van mijn man en probeert
hem te helpen uit alle macht.
Ik kijk naar het tafereel maar deze dame is te lief om
haar visnet uit te gooien.

Mijn man blijkbaar niets opgemerkt, want buiten heeft hij
het over de volgende winkel.

Je zou toch denken dat een man dat wel zou opmerken.

Een drogist. Daar moeten ze het wel hebben.
De verkoopster heeft het!
Welk merk vraagt ze.
Ik zoek een druppelvorm en die heeft ze niet.

Wij denken…

En op dat moment gooit ze haar vangnet uit.
“Je kan ook deze pakken, is nog beter”
Nee dankje.
“Je kan ook een pipetje kopen en het eruit halen”
Niet handig.
“Je kan het ook overgieten”

Ik besluit om door de mazen van het visnet heen te zwemmen.
Ik trek mijn man mee.
Ze verkopen niet wat ik zoek, een alternatief wil ik niet.

Laatste winkel.
Parfum.
Pffff wanneer je de winkel binnen loopt, wordt je bedwelmd
door de parfum.
Het felle licht schijnt in je ogen.
Bij de deur staan vier dames.
Twee aan elke kant.

Een van de twee dames maakt contact en zegt gedag op een gemeende manier.
De andere kijkt je aan alsof er iets raars voorbij komt.
Oké…

Mijn zoon zegt “ik wacht buiten met die stank” prima, ik snap het.

Na een aantal flesjes geroken te hebben weet mijn man welke hij
wilt kopen.
Na het afrekenen lopen we naar buiten.

Ik zie hoe de andere twee dames de mensen bekijken die
de winkel uitlopen.
Als een reiger die graag op een vis wil prikken.
Nog steeds op dezelfde plek en niet bewogen.

Deze dames hadden geen zin in al die vissen.
Geen zin om hun lijn of visnet uit te gooien.

Ik besluit mijn vangnet met kleine mazen uit te gooien.

Zullen we een taartje eten?

Ik hoor een volmondige… JA!

Je moet natuurlijk wel het goede aas aan je hengel of
in je vangnet stoppen;-)

Geef een reactie

Je e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *