Over het algemeen lijken wij mensen best veel op elkaar. Natuurlijk hebben we onze verschillen en dat is maar goed ook.

Anders zou het een saaie boel zijn.

Op het werk kun je dat heel mooi zien. Het zijn allemaal verschillende mensen bij elkaar die samen moeten werken aan 1 geheel. De kunst is om elkaars krachten te erkennen en samen te werken aan het gemeenschappelijke doel. En dat klinkt makkelijker dan dat het in werkelijkheid is.

Er komt namelijk ontzettend veel meer bij kijken. We zijn namelijk ook mensen met een eigen leven, bagage, gevoel en een eigen ik.

Soms wordt het menselijke aspect vergeten.

En wanneer jij daar gevoelig voor bent, merk jij dat als eerste. Dat wil niet alleen maar zeggen dat jou iets wordt aangedaan of dat je benadeeld wordt. Het kan ook zijn dat jij dit ziet gebeuren bij een ander.

En niet iedereen wil of kan dit zien.

Ik kan niet zo goed tegen onrecht. Onrecht is ontzettend oneerlijk en geeft je een machteloos gevoel. Er komt veel woede en verdriet bij kijken. Het is kwetsend.

Ik hou er niet van om (ongevraagd) advies te geven hoe je hier het beste mee om zou moeten gaan. Dit is voor iedereen anders en situaties zijn niet hetzelfde.

Op de een of andere manier overkomt mij vaak dat ik het zie gebeuren. En wat het met de ander doet. Mensen vertellen dan vaak hun verhaal. Ik begrijp met heel mijn hart waar het vandaan komt. Het overkomt ze namelijk vaker. Soms is een luisterend oor voldoende. Dit is wat we vaak ook missen. Oren die willen luisteren naar jouw verhaal. Voor de erkenning wat zij voelen en om wie zij zijn.

Je creëert daarmee een stukje liefde op een pijnlijke plek.