Deze week deelt een dierbaar iemand haar angst. Haar angst komt in de nacht zonder aankondiging. Het is een figuurlijk monster die haar bij de keel grijpt en haar angstig laat ontwaken.

De stress die daarna komt…is waardeloos.

Een leven zonder angst is, denk ik, onmogelijk. Het is ook goed dat we angstig kunnen worden. Zo zien we ook gevaren. En kunnen we handelen om onszelf te beschermen.

Maar angst kan ook op momenten opspelen terwijl het niet nodig is. Het kan je leven ook behoorlijk regeren.

Angst heeft in mijn leven een behoorlijke tijd geregeerd. Het leek alsof hij nooit zou aftreden, wat ik ook zou doen. Ik vocht tegen een emotie waarvan ik nooit zou kunnen winnen. Ik wilde dat mijn angsten niet echt waren en dat ze gewoon weg zouden gaan. Maar angst was hardnekkig en vertikte het om weg te gaan.

Hoe groot is de kans dat…

In mijn hoofd was 1% al ontzettend realistisch en dus echt! Het vrat me helemaal op.

In die periode heb ik veel over mijn angsten geleerd. Ik moest hem leren kennen en accepteren dat hij er was. Maar ook erkennen dat de angst realistisch kan zijn. Dit was ontzettend moeilijk. Angst had een grotere wereld in mijn wereld gecreëerd. Ik heb dit langzaam afgebroken. Vertrouwen had hierin een sleutelrol.

Mijn angsten blijven “latent” aanwezig. Maar zijn beheersbaar en wel door mij. Ik ken ze van binnen en van buiten. Af en toe komen ze naar buiten om te stoeien. Hierna moeten we weer gauw terug naar binnen.

Sterker worden dan je angst, doe je niet zomaar. Er is tijd voor nodig en die moet je nemen. Het zal altijd de moeite waard zijn.