Ik kan mezelf bevinden in een land vol creaties. Vol met prachtige ideeën, nieuwe theorieën en ingevingen. Met mijn creatieve brein kneed ik het tot een land vol nieuwe mogelijkheden.

Maar in werkelijkheid creëer ik een “Fata Morgana”

Ik ben namelijk 1 van die mensen die af en toe een “schop onder de kont” moet hebben. Ik kan duizend plannen maken en er vervolgens niet 1 uitvoeren. Of overal aan beginnen en niets afmaken.

Ook zoiets…

Ik weet dat ik zou moeten zeggen: “Kies er 1”. Maar welke is dan het beste en welke is reëel?

En dat is gelijk het probleem…

Ik denk.

Mijn hersenen blokkeren de gehele energiestroom en uiteindelijk doe ik dan niets.

Creativiteit wordt begraven in een modder van zelfmedelijden. Het plakt en houdt me vast. Ik heb dan ook geen zin meer in een gevecht en eigenlijk geef ik een beetje op.

En dan lukt het nooit.

Soms laat ik mezelf toe om in die modder te blijven liggen. Het is soms ook bagger.

Maar nu geef ik mezelf een “schup onder mijn reet”. Keuzes maken horen bij het leven. En om iets “neer te zetten” heb je een doel nodig. Een stip op de horizon. Waar wil je naar toe.

En als je dat niet weet…

Dan kom je nergens.