Een paar dagen vrij van het werk. Het voelt als een minivakantie. Ik heb het goed gepland, tussen goede vrijdag en Pasen in. Hierdoor heb ik langer vrij en kost het mij amper dagen.

Afgezien van Pasen moesten de kinderen gewoon naar school. Voor mij is dit de eerste keer dat ik anderhalve week vrij ben, terwijl iedereen werkt en naar school is.

Best lekker.

In mijn eerste week heb ik gewinkeld. Op afspraak zoals dat tegenwoordig moet, maar het was weer heerlijk als vanouds. Al was het wel “klokkenwerk” om overal op tijd te komen en op tijd iets te vinden in de winkel.

Laten we dan ook maar niet over het passen in kleedhokjes beginnen 😉

In de tweede week ben ik in handen van Koning Winter. Hij speelt met de wind, hagel en de sneeuw. Hij vergeet zelfs de koude regen niet. Af en toe mag de zon van hem schijnen.

In april is alles nog mogelijk. En dat hebben we deze week allemaal gezien.

Het legde letterlijk een dekentje over al mijn plannen in mijn vrije week. Het is plannen wijzigen of overgeven.

Ik kies het laatste.

Het is niet erg dat het weer niet meewerkt. Ik kan ook uitrusten op een andere manier. En dat is al omdat ik niets hoef. Ik moet deze periode niets, behalve zorgen dat mijn thuisfront te eten krijgt.

En dat is al een zegen.

Ik moet denken aan een filosofie schoolopdracht van mijn zoon. Hij moest omschrijven en definiëren wat, voor hem, vrijheid betekent.

Niet iedereen zal dit hetzelfde omschrijven. Dit komt omdat we ieder een eigen leven leiden, beleven en in andere omstandigheden opgroeien.

In deze minivakantie ervaar ik vrijheid als;

Niets moet en alles kan.