Terwijl ik aan het schrijven ben op mijn blog voel ik mij moe.
Ik voel mijn huid en voel hoe mijn gezicht er in de spiegel uit zou zien.
Getekende vermoeidheid van de hele dag.
En dit terwijl ik een goede nachtrust heb gehad.

Ik weet dat ik me vaak zo voel.
Er soms aan toe geef.
En soms ook niet.

Soms verberg ik het.
Onder een laag make-up.
Of de hele dag nog harder door lopen. Zodat je (denkt) dat je het niet voelt.

Een spiegel liegt niet.
Maar je lichaam ook niet.

Het is beter om daar maar goed naar te luisteren.

Ik vind het soms lastig dat het lijkt alsof je vermoeider bent dan een ander.
Maar er over klagen doe ik liever niet.

Begrip van een ander mag, maar dat zoek ik niet.
Ik beleef hem immers zelf.

In momenten van stilte voel ik mijn vermoeidheid het meeste.
Pas dan hoor en voel ik mijn lichaam het beste.

~Alsof je een lichaamsscan maakt~

Rust nemen is dan het belangrijkste. Dit geeft mij weer energie om met prikkels om te gaan.

Elke avond is voor mij een momentje van rust: even alleen in de douche.
Alles afspoelen onder die douche.
Vooral figuurlijk.
De hele dag eraf spoelen en zo hup…

~in het afvoerputje~

En dat is zo fijn.

Ook ga ik iedere zondagavond heerlijk vroeg naar bed.
Om half 8!
Nog eerder dan mijn jongste kind 😉

Even bijtanken van het weekend.
Met al haar afwijkingen van doordeweeks.

Het geeft mij een boost voor het begin van de week.
En die is bij mij…
Op maandag heel hard nodig voor de rest van de week.

Zorg goed voor jezelf.