Ik weet het niet.
Is verandering altijd beter?
Als je het zo stelt, dan in ieder geval niet.
Het kan, zeker in het begin, lastiger zijn.
Zeker als je er geen tijd aan wil geven.

Waar ik nu tegen aan loop, voelt als een herkenning.
Heb je het net uitgevonden en ben je er blij mee, verandert het.

Zucht.

Op mijn werk hebben we een nieuw systeem.
Het oude systeem is echt weg en het nieuwe is nog niet vol op draaiend.
Het kan frustrerend zijn.
Dat je alles moet zoeken.
Niets meer automatisch gaat.
En de snelheid van je eigen kunnen lijkt gezonken in je schoenen.

Meer tijd krijg je niet.
Een dag bevat nog steeds 24 uur.
En eigenlijk heb je maar 1 keus.

Ondergaan.

Hoe meer tijd je eraan besteed.
Hoe meer je ontdekt.
Hoe sneller je het de volgende keer weet.
En de automatische piloot weer vanuit je schoenzool omhoog klimt.

Het is zoeken.
En wie zoekt, zal vinden.

Maar nu…

Wil ik bloggen.
En een update staat te branden.

Dus…
Na een aantal weken die update allang gezien te hebben, draai ik hem toch maar.

En ja hoor.
Mijn hele tekst opmaak is anders geworden!
En op dat moment barsten mijn hersens uit elkaar.

Want waar ik bang voor was, is gebeurd…
Even snel iets doen is er niet bij.

Zucht…

Ook hier gaan we.
Rust bewaren.
Het is niet erg.
Het lukt je wel.

Het is alsof je weer een sprongetje maakt zoals een baby die ook heeft.
Een verandering daagt je uit om te denken.
Om iets anders te bekijken.

Maar op zo’n moment wil ik dat niet.
Dan voelt het oude als oude gympies.
Het ging zo lekker.
Nu krijg ik nieuwe.

En die moet je ook inlopen.
En daarna…
Weet je niet beter en zitten ze weer lekker.