Als je blogt, kun je heel mooi zien hoe het eigenlijk met je gaat. Er zit gevoel in, groei, blokkades of noem maar op.

Hoe dan ook… Je ziet een ontwikkeling. Dit kunnen we natuurlijk in het “echte leven” ook zien. Maar op “papier” is dat vaak makkelijker en inzichtelijker.

Energie overbrengen is wat je ook graag wilt. Als je enthousiast bent of diep geraakt. Het is dan ontzettend fijn om te delen.

In een mensenleven maak je behoorlijk wat mee. Je wordt geboren en groeit in verschillende omstandigheden en invloeden op. In je kern ben je “je eigen ik” en door wat je meemaakt kan het je vormen. Het kan je van stuk brengen of je vasthouden en meeslepen in een deken die op jouw ware “ik” komt te liggen.

Je kunt jezelf niet zo goed meer zien en anderen jou soms ook niet.

Het kan comfortabel lijken, zo lekker onder een dekentje. Veilig en warm. Maar ook beknellend of benauwend. Die deken, die laag, kan er ook af. Maar wil je dit? En wat ligt er nog meer onder?

Het zijn vragen die je eindeloos kan uitpluizen of kan ontleden “Wat als?”. Je kunt een leven lang zoeken naar iets wat onvindbaar is.

Weet je eigenlijk wel wat je zoekt? Of stel je je actie uit?

Ik ben erachter gekomen dat ik dondersgoed weet wat ik wil en precies weet hoe ik het wil. Het enigste wat ontbrak was het doen.

Die “schop onder mijn reet” heb ik soms nodig. Het is mijn gevoeligheid, mijn onzekerheid, mijn perfectie en mijn blokkerende overtuiging “ik kan het niet”. Dat kostte tijd en veel energie.

Ik ben er klaar mee!

Ik gooi die deken van me af en laat mezelf zien.

Ik kan het wel!