Een goede energieverdeling is voor mij heel belangrijk en zitten zelfs in de kleinste dingen verborgen.

Mijn eigen “ik” wordt nog wel eens enthousiast over bepaalde zaken en dan neem ik voor lief hoe ik me daarna kan voelen.

Of…

Ik ben daar, op dat moment, gewoon niet mee bezig.

Gisteren was ik op mijn eerste “gender reveal party” van mijn nichtje. Het is hun eerste kindje en heb een speciale band met haar. Dus hartstikke leuk dat ze dit zo aanpakken. Ik kende alleen bijna niemand en het was ontzettend druk.

Dit wist ik van te voren en probeerde daar maar niet aan te denken. Totdat het tijd was om te gaan, blokte ik deze gedachten.

Op het feestje had ik het natuurlijk harstikke leuk. Dat is dan meestal zo. Meegevoerd door de gesprekken die ik had, de vrolijke en spannende energie die er hing, was mijn hart open voor het ontvangen.

Ik moest wat (vreugde) traantjes wegpinken op het moment van de BLAUWE confetti.

Dit zijn geluksmomenten voor de nieuwe aankomende ouders en wij mochten daar deelgenoot van zijn. Een bijzonder moment. In de auto op weg naar huis was het nog nagenieten.

Thuis aangekomen merk ik pas mijn vermoeidheid op. De overgang van het feestje naar de rustige thuisomgeving is merkbaar. Ik heb een ontzettende leuke middag gehad die, voor mij, compleet nieuw was.

Ik geef eraan toe en laat het er zijn. Ik hoef niets vanavond.

Over het algemeen lijken wij mensen best veel op elkaar. Natuurlijk hebben we onze verschillen en dat is maar goed ook.

Anders zou het een saaie boel zijn.

Op het werk kun je dat heel mooi zien. Het zijn allemaal verschillende mensen bij elkaar die samen moeten werken aan 1 geheel. De kunst is om elkaars krachten te erkennen en samen te werken aan het gemeenschappelijke doel. En dat klinkt makkelijker dan dat het in werkelijkheid is.

Er komt namelijk ontzettend veel meer bij kijken. We zijn namelijk ook mensen met een eigen leven, bagage, gevoel en een eigen ik.

Soms wordt het menselijke aspect vergeten.

En wanneer jij daar gevoelig voor bent, merk jij dat als eerste. Dat wil niet alleen maar zeggen dat jou iets wordt aangedaan of dat je benadeeld wordt. Het kan ook zijn dat jij dit ziet gebeuren bij een ander.

En niet iedereen wil of kan dit zien.

Ik kan niet zo goed tegen onrecht. Onrecht is ontzettend oneerlijk en geeft je een machteloos gevoel. Er komt veel woede en verdriet bij kijken. Het is kwetsend.

Ik hou er niet van om (ongevraagd) advies te geven hoe je hier het beste mee om zou moeten gaan. Dit is voor iedereen anders en situaties zijn niet hetzelfde.

Op de een of andere manier overkomt mij vaak dat ik het zie gebeuren. En wat het met de ander doet. Mensen vertellen dan vaak hun verhaal. Ik begrijp met heel mijn hart waar het vandaan komt. Het overkomt ze namelijk vaker. Soms is een luisterend oor voldoende. Dit is wat we vaak ook missen. Oren die willen luisteren naar jouw verhaal. Voor de erkenning wat zij voelen en om wie zij zijn.

Je creëert daarmee een stukje liefde op een pijnlijke plek.

Een mensenleven is hectisch en de ene levensfase is drukker dan de andere. Het is een kunst om je “lege” momenten niet te vol te maken met onnodige zaken. Tijd is een ervaring en de minuten in een uur zijn voor iedereen hetzelfde.

Ik heb altijd lijstjes :-O

Eigenlijk moet ik er een beetje om lachen. Spontaan kan ik ook zijn hoor. Maar ik wil het liever uit mijn hoofd, niet vergeten en toch gedaan hebben. Dus dit werkt.

Alleen…

Wat erop staat is eigenlijk wat er allemaal inderdaad “gedaan” moet worden. De honden was doen, naar de winkel, stoep vegen, ramen zemen etc. etc. Het is natuurlijk heerlijk om “af te strepen” wat gedaan is, maar eigenlijk is er dan geen tijd meer over voor mezelf.

En als er tijd is…

Dan ben ik moe. Want al mijn energie is al verbruikt. Ik heb dan totaal nergens meer zin in en spaar mijn krachten voor het koken van het avondeten.

Ik denk dat ik nog een leven lang mag oefenen hoe dat anders kan. En het kan!

Doseren.

Het is niet mijn sterkste kant. Want bij mij is het altijd “alles of niets” en het liefst gisteren.

Maar het helpt ontzettend.

Vandaag is mijn vrije dag en heb vanmorgen gefietst. Heerlijk in de zon, ook al was het fris. Op een bankje even wat geschreven en weer naar huis gefietst. De tijd was bij mij en was mijn beste vriend. Ik hoef niets vandaag. Deze tijd voor mezelf heeft mij goede energie gegeven en het houdt mijn hoofd opgeruimd.

Ik heb zin in de rest van de dag.

Less is more!

Deze week deelt een dierbaar iemand haar angst. Haar angst komt in de nacht zonder aankondiging. Het is een figuurlijk monster die haar bij de keel grijpt en haar angstig laat ontwaken.

De stress die daarna komt…is waardeloos.

Een leven zonder angst is, denk ik, onmogelijk. Het is ook goed dat we angstig kunnen worden. Zo zien we ook gevaren. En kunnen we handelen om onszelf te beschermen.

Maar angst kan ook op momenten opspelen terwijl het niet nodig is. Het kan je leven ook behoorlijk regeren.

Angst heeft in mijn leven een behoorlijke tijd geregeerd. Het leek alsof hij nooit zou aftreden, wat ik ook zou doen. Ik vocht tegen een emotie waarvan ik nooit zou kunnen winnen. Ik wilde dat mijn angsten niet echt waren en dat ze gewoon weg zouden gaan. Maar angst was hardnekkig en vertikte het om weg te gaan.

Hoe groot is de kans dat…

In mijn hoofd was 1% al ontzettend realistisch en dus echt! Het vrat me helemaal op.

In die periode heb ik veel over mijn angsten geleerd. Ik moest hem leren kennen en accepteren dat hij er was. Maar ook erkennen dat de angst realistisch kan zijn. Dit was ontzettend moeilijk. Angst had een grotere wereld in mijn wereld gecreëerd. Ik heb dit langzaam afgebroken. Vertrouwen had hierin een sleutelrol.

Mijn angsten blijven “latent” aanwezig. Maar zijn beheersbaar en wel door mij. Ik ken ze van binnen en van buiten. Af en toe komen ze naar buiten om te stoeien. Hierna moeten we weer gauw terug naar binnen.

Sterker worden dan je angst, doe je niet zomaar. Er is tijd voor nodig en die moet je nemen. Het zal altijd de moeite waard zijn.