Dit weekend zijn wij op een evenement geweest. Het was een openluchtmuseum, wat voornamelijk buiten was en deels in tenten. En we hadden geluk… Het was prachtig weer.

Het thema van dat evenement was precies wat ik te lang naast me neer had gelegd. Ik heb zo genoten van alles. Overal waar ik keek, elk tentje, elk kraampje en elk ambacht had mijn aandacht en mijn interesse.

Het was betoverend…

Mijn energie stroomde en stroomde.

Als een bedwelming werd ik meegenomen en kwam ik thuis in een sfeer waar ik niet uit wilde. Ik was los van het “gewone” leven waarin de keuzes die we gemaakt hebben niet altijd prettig zijn. We denken dat sommige dingen gewoon moeten omdat we het zo geleerd hebben of dat het van ons verwacht wordt.

Alleen…

Misschien kan dat toch een vleugje anders.

Thuis wil ik dit gevoel vast houden. Ik heb dat natuurlijk zelf in de hand en een eigen keuze daarin.

Het begint eigenlijk heel simpel; “Omring jezelf met spulletjes die jou, jou maken”. En zo is het met mensen ook. Omring jezelf met mensen die je energie geven. En kies gelijkgestemden. Doe waar je blij van wordt en geniet elke dag.

Je hoeft niet altijd het “roer om te gooien”.

Roeren in je eigen glas leidt ook tot beweging.

Ik loop op mijn vrije dag buiten in de zon. De teckel loopt vrolijk met mij mee. Voordat we kunnen oversteken, wachten we geduldig op een aantal auto’s. Het is een lesauto met twee auto’s erachter, die hem op de voet volgen. De eerste volgauto grijpt zijn kans en haalt op een hoge snelheid gehaast in. Ik sta verwondert naar het tafereel te kijken en kijk naar de tweede volgauto. Daarin zit een wat oudere dame en glimlacht hoofdschuddend naar mij en rijdt zachtjes verder achter de lesauto.

Hierna steek ik rustig over en glimlach in gedachten.

De lesauto was zich van geen kwaad bewust. Hij is gewoon aan het leren. De eerste volgauto was geërgerd, had haast en wilde er gewoon voorbij. De laatste auto was gevuld met een iemand, die zag wat er gebeurde, mijn verwondering, zijn ergernis en haar geduld.

Het was grappig om te zien, en zij maakte mij deelgenoot van dat moment. De rust en vriendelijkheid straalde uit haar auto.

Ik heb gemerkt dat ik mij ook meer kan overgeven aan het moment. Een andere fase van het leven zou ik het kunnen noemen.

Het voelt nog als nieuw en zoals nieuwe schoenen moet je dat inlopen. En daardoor valt het mij ook op. En door dit tafereel zet het mij aan het denken.

Want het is eigenlijk wel een zaligheid.

De vertraging. Minder haast, minder energieverlies.

En meer aandacht!

Zo kom je ook overal. En leef je meer in het moment.