Het is koud voor de tijd van het jaar. Vanmorgen heb ik gesport en gewerkt. Ik krijg het maar niet warm, een warme douche heeft niet geholpen.

Mijn ogen zijn zwaar en prikken van vermoeidheid. De zon is verscholen achter de wolken en heeft geen zin om zich te laten zien.

Buiten gaat de wereld door. De bladeren van de bomen bewegen door de wind. Muggen dansen er doorheen. De vogels zijn op zoek naar eten en de auto’s rijden door de straat.

Hoe krijg ik mijn energie weer omhoog of ga ik toegeven?

Dat is voor mij nu de vraag. Want wanneer geef je toe of geef je dan, in dit geval, op? Ik zie mezelf al diep onder de dekens wegzakken.

Dat voelt niet oké.

Tijd voor een pauze.

En dat helpt.

Nadat ik heb geluncht en een rondje met de hond heb gelopen, heb ik weer zin. Zin om iets te doen of überhaupt te bewegen.

De zon is zelfs letterlijk weer gaan schijnen :- )

Het zal een combinatie geweest zijn, maar de afsluiter om buiten een rondje te lopen heeft mijn lichaam en geest goed gedaan.

Ik kan niet wachten om buiten een plant te potten die we gisteren hebben gekocht.