Inspiratie in een ei, maar de schil wil niet breken.

Vandaag was ik in een kringloopwinkel. Even lekker struinen op zoek naar kleine schatten. Ik vind het heerlijk om tussen de oude spulletjes te snuffelen en te bedenken wat ik een tweede leven kan geven.

Soms heb je geluk en zijn er prachtige dingen. Het kan van bijna antiek tot hypermodern zijn. Mensen doen heel wat weg.

Vandaag heb ik een flesje gekocht. Wat het is geweest, geen idee. Het kan een limonadeflesje zijn geweest of een bierflesje. Maar hij trok mijn aandacht. En heeft mooie versiersels in zijn fles gebrand staan.

Hij gaat mee naar huis.

Thuis heb ik op zolder een kamer voor mezelf ingericht. Ik had hem al een beetje ingericht en de sfeer is heerlijk.

Alleen… Kwam ik er nooit.

Sinds vorige week heb ik er al mijn creatieve spullen in gesleept.

Nu voelt het af. En die fles past er mooi bij. Wat voor functie dat hij gaat krijgen, weet ik nog niet.

Maar het voelt als meer inspiratie. De fles bruist.

Als ik nu op die kamer kom, wil ik blijven. Iets schilderen, tekenen of mijn creatieve brein laten borrelen met nieuwe ideeën om uit te voeren.

Het ei is uitgekomen.

Een paar dagen vrij van het werk. Het voelt als een minivakantie. Ik heb het goed gepland, tussen goede vrijdag en Pasen in. Hierdoor heb ik langer vrij en kost het mij amper dagen.

Afgezien van Pasen moesten de kinderen gewoon naar school. Voor mij is dit de eerste keer dat ik anderhalve week vrij ben, terwijl iedereen werkt en naar school is.

Best lekker.

In mijn eerste week heb ik gewinkeld. Op afspraak zoals dat tegenwoordig moet, maar het was weer heerlijk als vanouds. Al was het wel “klokkenwerk” om overal op tijd te komen en op tijd iets te vinden in de winkel.

Laten we dan ook maar niet over het passen in kleedhokjes beginnen 😉

In de tweede week ben ik in handen van Koning Winter. Hij speelt met de wind, hagel en de sneeuw. Hij vergeet zelfs de koude regen niet. Af en toe mag de zon van hem schijnen.

In april is alles nog mogelijk. En dat hebben we deze week allemaal gezien.

Het legde letterlijk een dekentje over al mijn plannen in mijn vrije week. Het is plannen wijzigen of overgeven.

Ik kies het laatste.

Het is niet erg dat het weer niet meewerkt. Ik kan ook uitrusten op een andere manier. En dat is al omdat ik niets hoef. Ik moet deze periode niets, behalve zorgen dat mijn thuisfront te eten krijgt.

En dat is al een zegen.

Ik moet denken aan een filosofie schoolopdracht van mijn zoon. Hij moest omschrijven en definiëren wat, voor hem, vrijheid betekent.

Niet iedereen zal dit hetzelfde omschrijven. Dit komt omdat we ieder een eigen leven leiden, beleven en in andere omstandigheden opgroeien.

In deze minivakantie ervaar ik vrijheid als;

Niets moet en alles kan.