Al een tijdje zijn wij in huis bezig om een kamer te verbouwen.
De gehele kamer was gestript tot op de balken van het plafond toe.

Een optimist is natuurlijk vaak optimistisch…
Zo ook bij dit project dacht ik, dat doen we ff.
Maar natuurlijk duurt het altijd langer dan dat je dacht.

Op zich zeggen mensen, je kan de deur toch dicht trekken?
Dan zie je het niet…

Ja dat zou kunnen.
Maar er stonden natuurlijk ook spullen en meubelen die ergens anders moesten staan.

Dus die stonden overal.

Eigenlijk…
Was het overal een beetje een bende.
En niets lag op zijn plek.

Op zich kan ik redelijk tegen, mijn eigen, rommel.
Maar dan moet het niet te lang duren.
Dan wordt ik onrustig.

Sinds deze week zijn we aan het afronden geweest.
Electra, muren en vloerbedekking zijn af.
En het is super mooi geworden.

Zo snel als ik kan zet ik alle spullen terug in die kamer.
De rust keert weer terug in mijn hoofd.
De ruimte in mijn huis is weer zoals het hoort.

Toch fijn die optimist.
Je begint in ieder geval ergens aan.
En niets houd je tegen.

Alleen…
De inschatting en het geduld…
Ahum…daar zeggen we maar niets over.